Η Μυτιλήνη είναι διάσημη για το ούζο της αλλά και για τους μεζέδες της. Η ποικιλία των συνταγών της έχει επιρροές από την Μικρά Ασία και τους πρόσφυγες που έφτασαν στο νησί, μετά τη μικρασιατική καταστροφή, στις αρχές του 20ου αιώνα. Πολλές από αυτές τις συνταγές βασίζονται στα ψάρια και στα θαλασσινά, αλλά και στα ντόπια κρέατα και πουλερικά.
Ταξιδεύοντας στο Βόρειο Αιγαίο με το πλοίο της γεύσης, αρώματα μπαχαρικών και φρεσκάδα θα σε κυριεύσουν. Ολόφρεσκα ψάρια και θαλασσινά, φρεσκοκομμένα λαχανικά από τους μπαχτσέδες, όσπρια, κατσικίσια τυριά, λαδοτύρια, ζυμωμένα ψωμιά, λαχταριστά κρέατα, άρωμα γλυκάνισσου από το Λισβόρι, δεντρολίβανο και φασκόμυλο από τον Όλυμπο, μυρωδιές ανατολίτικες συνθέτουν το χάρτη των γαστρονομικών περιηγήσεων. Οι Οθωμανοί ονόμαζαν το νησί το «περιβόλι της αυτοκρατορίας» επειδή παρήγαγε τα πάντα, ήταν αυτάρκες, είχε βαθιά παράδοση στην καλή ζωή, αναπτύσσοντας με αυτό τον τρόπο μια λεπτή, ξεχωριστή κουζίνα με ισορροπημένους συνδυασμούς γεύσεων και αρωμάτων.
Πιάνεις λιμάνι στο νησί που γεννήθηκε η Σαπφώ. Αντικρύζεις τις στέγες των αρχοντόσπιτων στο Μακρύ Γυαλό, τον ασημένιο τρούλο του Άγιου Θεράποντα, περπατάς στο λόφο με το κάστρο με τις πολεμίστρες που στέκει αιώνες τώρα ανέγγιχτο και κατηφορίζεις στην αγορά με τα μαγαζάκια που έχουν όλων των λογιών τα καλούδια. Οταραμάς, μέσα σε ξύλινο βαρελάκι, το αυγοτάραχο, τα παστά ψάρια, οι κολιοί, οι μαρίδες. Η «κουλιαρμούδα» από τις παστές μαρίδες, που με λεμόνι και λάδι αποτελούσε το προσφάγι των κατοίκων. δημοφιλή μαγαζιά διατροφής ήταν τα γιαουρτάδικα, που σερβίριζαν γιαούρτι με ένα ολόπαχο καϊμάκι στο πιάτο, με μέλι και φρέσκο ψωμί. Υπήρχαν παλιά πλανόδιοι γιαουρτάδες που γύριζαν στις γειτονιές πουλώντας το με την οκά, σε λεκάνες που ήταν κρεμασμένες από τους ώμους μέσα σε θήκες. Το γιαούρτι ήταν τόσο πηχτό που κοβόταν με τη σπάτουλα και το αγόραζες στο πιάτο. Σταματάς για να ξαποστάσεις σε έναν καφενέ και να γευτείς ένα μεζέ με λίγο ρακί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου